Tramwaj typu 102N wywodzi się z seri 13N (produkowanej dla Warszawy w latach 1959-69). Jego produkcję zaczęto w fabryce Konstal Chorzów w roku 1967 a zakończono w 1969.
Wagon 102N, o długości 19 300 mm jest tramwajem dwuczłonowym, sześcioosiowym, jednostronnym i jednokierunkowym. Wagon ten jest napędzany czterema silnikami. Skrajne wózki są napędowe a środkowy, umieszczony pod przegubem, jest toczny. W tramwaju 102N zastosowano rozruch oporowy, co oznacza, że moc rozruchu i hamowania zależy od zwartych za pomocą styczników, oporników. Pracę styczników reguluje się ręcznym nastawnikiem jazdy. Posiada on 20 stopni jazdy oraz 22 stopnie hamowania i pozycję zero podczas której załączają się hamulce szczękowe osi napedowych. W niskie napięcie (40V) zaopatruje wagon przetwornica umieszczona w członie "A" wagonu. W oryginalnej wersji jest to przetwornica wirująca, obecnie w poznańskim wagonie 102N #1 zamontowana jest przetwornica statyczna.
Do Poznania trafiło 8 sztuk pod koniec 1969 roku, dostały one numery taborowe od 1 do 8. Z całej serii, która przybyła do stolicy Wielkopolski ostały się dwa egzemplarze o numerach taborowych #1 i #5. Tramwaj 102N #5, podobnie jak 102Na #42, przekazany został do Warszawy.
Eksploatacje liniową 102N #1 rozpoczęto 6.01.1970 roku, a zakończono 1.12.2004 roku. Wagon od tego czasu otrzymał status historycznego oraz przeszedł remont podczas którego przywrócono mu oryginalny wygląd i barwy. Obecnie jest wykorzystywany podczas przejazdów okolicznościowych i na Poznańskiej Linii Turystycznej 0. W 2022 roku wagon gościł na Krakowskiej Linii Muzealnej.