105N/2 jest to tramwaj trójczłonowy z obniżoną podłogą w członie środkowym wyprodukowany przez zakłady im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu w 1995 roku. Wybudowany został z dostarczonych przez MPK pudeł wagonów 105Na #164 i #163, które posłużyły jako człony skrajne, zaś środkowy człon został od podstaw wyprodukowany przez HCP. Był to pierwszy w Polsce tramwaj posiadający obniżoną podłogę (ok. 19%). Konstrukcja opiera się na 4 wózkach wyposażonych w drugi stopień odsprężynowania. W tramwaju tym zastosowano po raz pierwszy przetwornice statyczne firmy ABB, nowy pulpit sterowniczy Elmor, ciche napędy drzwiowe, miękkie siedzenia (w 2001 r. wymienione na plastikowe) oraz automatycznie opuszczany pantograf i uchylne okna.
Tramwaj został wprowadzony do eksploatacji w 1995 roku i otrzymał numer taborowy #400. Początkowo MPK Poznań zakładało dokonania dalszych zamówień na tramwaje tego typu, jednakże w związku z częstymi awariami przetwornicy i silników trakcyjnych zrezygnowano z nich.
Ostatnio na torach pojawił się w grudniu 2006 roku. Później kilka lat spędził odstawiony na zajezdni przy ul. Głogowskiej oraz na torach odstawczych na Budziszynskiej (m.in. z powodu braku zezwolenia na jazdę). W planach była modernizacja na wagony Moderus Alfa lub Beta. Były również pomysły na zachowanie tramwaju jako tzw. "zimny eksponat". Niestety, w 2010 roku tramwaj został skreślony ze stanu MPK, a rok później w sierpniu zezłomowany.