Wagony te wykonano dla przewoźnika z Frankfurtu w 1969 roku. Posiadają trzy człony, są dwustronne i dwukierunkowe. W Poznaniu spełniają rolę tramwajów wahadłowych podczas remontów (ostatnio taki tramwaj kursował na linii wahadłowej 29 Pl. Wiosny Ludów - Dębiec). Gdy nie ma remontów wykorzystywane są liniowo.

Są to wagony, które sprowadzano od 1975 roku początkowo jako typ 105N. Później tramwaje te przybywały do miasta pod nazwą 105Na, od poprzednich różniły się elektryką oraz w niewielkim stopniu wyglądem. Produkcję tych wagonów zakończono w 1992 roku. Natomiast od 1994 roku MPK zaczęło modernizować swoje "stopiątki". Celem modernizacji była przebudowa drugiego wagonu (doczepnego) na doczepę czynną. Inne zmiany to wprowadzenie autorewersu w drzwiach oraz wbudowanie oświetlenia w sufit. Wagony te są czterodrzwiowe oparte na dwóch wózkach. W chwili obecnej jeżdżą jako składy dwuwagonowe, dawniej łączono je również w trójskłady.
Więcej o modelu 105Na

Pierwszy wagon nie różni się prawie niczym od tramwaju 105Na. Drugi wagon posiada jednak taką samą kabinę jak pierwszy, która umieszczona jest na tylnym pomoście. Wagon jest jednostronny (drzwi znajdują się po standardowej stronie), a dwukierunkowy jest wtedy gdy połączony jest w skład 105Na+105NaDK.
Więcej o modelu 105NaDK

Moderus Alfa to tramwaj powstały w wyniku daleko posuniętej modernizacji wagonów generacji 105N, w poznańskiej firmie Modertrans Poznań. Posiadają one m.in. wklejane szyby, nowe przyklejone ściany przednie i tylne, nowy pulpit motorniczego, oraz silniki prądu przemiennego (Moderus Alfa HF04 AC, 2 składy) lub znane, klasyczne stopiątkowe układy oporowe rozruchu i hamowania (Moderus Alfa HF07, 18 składów).
Na zdjęciu Moderus Alfa HF07.
Więcej o modelu Moderus Alfa

Jest to zmodernizowana wersja Tatry RT6N1. Z uwagi na dużą awaryjność tramwajów oraz przebieg zdecydowano się na ich modernizację. W tym celu Modertrans zakupił z Czech 4 wagony, które zostały wykorzy­stane do remontu poznańskich Tatr. Pierwszy po naprawie głównej, w 2011 roku wyjechał wagon #405. Oprócz zmiany malowania i odświeżenia wnętrza został wymieniomy układ elektryczny, układ hamowania. Po pomyślnych testach MPK Poznań zdecydowało się na modernizację kolejnych Tatr. W 2016 roku wyjechały na linie 4 dodatkowe wagony z Pragi a w 2021 kolejne 2 wagony pochodzące z Brna.
Więcej o modelu Tatra RT6 MF06AC

Jest to pierwszy w pełni niskopodłogowy tramwaj w Poznaniu. Wagony wyprodukowano w zakładach Siemensa i nadano im nazwę Combino. Tramwaj jest pięcioczłonowy, posiada trzy wózki, żaden nie jest skrętny. Pierwsza dostawa przybyła do Poznania w połowie 2003 roku (#501-#503), całą resztę dostarczono do końca 2004 roku (#504-#514).
Więcej o modelu Siemens Combino

Tramwaj Moderus Beta jest nową konstrukcją zbudowaną przez Modertrans Poznań. Jednoprzestrzenny tramwaj o długo­ści 28,25 m posiada 25% niskiej podłogi. Może zabrać 207 pasażerów, posiada 30 miejsc siedzących + dodatkowe 9 skła­danych foteli. Wyposażony jest w energooszczędną aparaturę z silnikami prądu przemiennego, która ułatwia odzysk i przeka­zywanie energii do sieci trakcyjnej. Obecnie MPK posiada 24 Bet MF02AC i 20 MF20AC.
Na zdjęciu Moderus Beta MF02AC.

Solaris Tramino S100 to prototyp. Pierwsze seryjnie produ­kowane przez firmę Solaris Bus & Coach tramwaje to Tramino S105P. Obydwa mają 32 m długości i 100% niskiej podłogi. Wersja poznańska - S105P - różni się od prototypu m.in. brakiem skosów w dolnej części ściany bocznej wagonu, szerszymi drzwiami (1500 mm), a także mniejszą liczbą miejsc siedzących. Wyposażony jest w klimatyzację prze­strzeni pasażerskiej oraz dwa biletomaty.
Na zdjęciu Solaris Tramino S105P.

Moderus Beta MF22 AC BD jest dwukierunkowym wagonem wyprodukowanym przez Modertrans. W porówaniu do jednokierunkowej Bety wyposażony jest w dwie kabiny motorniczego, posiada drzwi odskokowe po dwóch stronach pojazdu a połowa miejsc siedzących zamontowana jest tyłem do kierunku jazdy. Tramwaj pochodzi z podpisanego wiosną 2016 r. i zrealizowanego zamównienia na 10 wagonów.

Jednokierunkowy niskopodłogowy trójczłonowy tramwaj długości 32 m napędzany 8 silnikami odzyskującymi energię przy hamowaniu o łącznej mocy 544 KM. Wyposażony w 7 otworów drzwiowych (pierwszy o tej ilości), klimatyzację przestrzeni pasażerskiej, dynamiczny system informacji pasażerskiej oraz monitory reklamowe, mogący przewozić 240 pasażerów, w tym 56 na miejscach siedzących.

Dwukierunkowy niskopodłogowy trójczłonowy tramwaj długości 32 m. W odróżnieniu od wagonów jednokierunkowych jest wyposażony w 8 otworów drzwiowych (po 4 z dwóch stron), 2 kabiny motorniczego i może przewozić 233 pasażerów, w tym 48 na miejscach siedzących. Odmienne jest również malowanie - ten sam kolor ale w wersji metalizowanej i perłowej. Zostały zakupione do obsługi nowej trasy tramwajowej na Naramowice.

Wyprodukowany w 1995 roku przez zakłady HCP. Był to jedyny egzemplarz tego typu na świecie. Posiadał obniżoną podłogę w środkowym członie co stanowi ok. 19% powierzchni. Wagon ten od początku stacjonował w zajezdni S-1 przy ul. Głogow­skiej, gdzie otrzymał numer taborowy #400. Od paru lat tramwaj był odstawiony na tory odstawcze na Budziszyńskiej, w sierpniu 2011 roku został zezłomowany.
Więcej o modelu 105N/2

Dzięki wymianie pomiędzy poznańskim Klubem Miłośników Pojazdów Szynowych i warszawskim Klubem Miłośników Komunikacji Miejskiej dokonanej w 1999 roku do Poznania trafił jeden wagon 13N #115 w zamian za 102Na #42. Egzemplarz, który trafił do Poznania pochodzi z 1965 roku. Nie został przema­lowany na barwy obowiązujące w naszym mieście i pozo­stawiono mu numer 115 na ścianach oraz warszawski herb z syreną (na wagonie #42 również pozostawiono poznańskie barwy i oznaczenia). W chwili obecnej 13N #115 znajduje się na poligonie PSP w Luboniu.

Tramwaj typu 118N z założenia przewidziany jest do użytkowania przez przedsiębiorstwa komunikacyjne w miastach polskich. Jest to nowoczesny, niskopodłogowy, trójczłonowy, jednoprzestrzenny tramwaj, którego poszczególne człony połączone są przegubowo, ułatwiając komunikację między członami.
Obecnie tramwaj nie znajduje się na stanie MPK Poznań. Prawdopodobnie tramwaj dostanie drugie życie, FPS planuje wymianę wadliwych podzespołówany i start w przetargach.
Więcej o modelu 118N Puma

Wagony te zostały wyprodukowane w latach 60-tych dla miasta Amsterdam. Są to wagony trójczłonowe, w każdej części umieszczone są wąskie drzwi co utrudnia a często uniemożliwia wsiadanie z wózkiem, inną wadą jest słaba wentylacja. W Poznaniu zastąpiły one wagony 1G i 2G, które po przybyciu 3G zostały skasowane.
Więcej o modelu 3G

Są to wagony niskopodłogowe w ok. 63%, trójczłonowe. Wyprodukowane zostały przez ČKD Praga (tramwaje o numerach bocznych #401-#405) oraz FPS HCP Poznań (tramwaje o numerach bocznych #406-#410). Wagony te wygrały przetarg na obsługę Poznańskiego Szybkiego Tramwaju i w ilości 10 sztuk dotarły do Poznania w latach 1997-98. Początkowo były to bardzo awaryjne wagony, ale sukcesywnie wady były eliminowane.
Więcej o modelu Tatra RT6N1